22 kwietnia 2013 r. weszło w życie zarządzenie nr 15/2013 Dyrektora Tatrzańskiego Parku Narodowego z dnia 19 kwietnia 2013 r. w sprawie obowiązku zapewnienia opieki przewodnika Górskiego Tatrzańskiego na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego.
Zostało ono wydane na postawie 8e ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody.
Zarządzenie to zawiera tylko jeden merytoryczny przepis – § 1. Zgodnie z nim:
Wprowadza się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego obowiązek zapewnienia opieki przewodnika górskiego tatrzańskiego podczas wszystkich zorganizowanych wycieczek pieszych, w których uczestniczy młodzież ucząca się w szkołach podstawowych, gimnazjach oraz ponadgimnazjalnych (szkoły zawodowe, licea i technika).
Problematyka tzw. obowiązku przewodnickiego na terenie parków narodowych położonych na terenach górskich od dłuższego czasu wywołuje ożywione dyskusje, zwłaszcza na różnego rodzaju forach internetowych. W tym przypadku pewne wątpliwości może wywoływać nie tylko samo wprowadzenie takiego obowiązku, ale także kształt tego przepisu (np. wydaje się, że powinien on wyraźnie dotyczyć „dzieci i młodzieży”, a nie tylko „młodzieży”, co wynika również z kontekstu).
Kwestia tzw. obowiązku przewodnickiego na terenach parków narodowych położonych w górach będzie przedmiotem referatu dr. Dominika Wolskiego na majowej konferencji o prawnych aspektach bezpieczeństwa w górach. Referat ten w formie artykułu zostanie także opublikowany w monografii przygotowywanej w związku z tą konferencją.
Piotr Cybula
PRAWO TURYSTYCZNE 
Jeśli ktoś zabierze na zorganizowaną wycieczkę pieszą po Tatrach swoje dziecko uczące się w liceum, to wg zarządzenia dyrektora TPN ma obowiązek zapewnienia jemu opieki przewodnika tatrzańskiego? Pytam, bo z treści owego zarządzenia to wlaśnie wynika.
Można poprosić o mandat. Jeśli pracownik odmówi, to wówczas można wystąpić z pozwem o naruszenie dóbr osobistych 😉 Gdyby odmówiono, to można przyjąć, że osoba ta uznaje jednak, iż Pana wycieczka była niezorganizowana. Jeśli ojciec wybiera się z synem na niezorganizowaną wycieczkę w Tatry to już poważny zarzut. Można się zastanawiać, czy prawidłowo wykonuje swoją władzę rodzicielską, czy dba o bezpieczeństwo dziecka itd. Wyjazd w Tatry powinien być zawsze zorganizowany! Mówiąc już poważnie, to – jak wskazałem we wpisie – przepis ten wywołuje wątpliwości także pod względem technicznoprawnym.
A gdzie jest definicja „grupy zorganizowanej”????
Panie Piotrze, jeszcze jedno pytanie – skoro za wstęp do TPN pobierana jest opłata wydaje się, że obowiązek zapewnienia bezpieczeństwa w parku, który spoczywa na Dyrektorze powinien być zrealizowany własnie z tych opłat. Z ustawy nie wynika, że można nałożyć na kogoś obowiązek wynajęcia podmiotu prywatnego za DODATKOWĄ odpłatnością pomimo posiadania biletu wstępu do Parku – no chyba, że przewodnika Park zapłaci, albo go zapewni. To jest nierówne traktowanie – jak ktoś wchodzi sam, to bez przewodnika, jak w grupie to musi dodatkowo bulić. Jeżeli każdy w grupie ma bilet indywidualny to nie jest to grupa zorganizowana, a co jeżeli wejdą osobno, a potem utworzą grupę bo im się tak będzie podobać. Zarządzenie nie zabrania tworzenia w parku grup przez osoby które weszły indywidualnie i czy nałożenie takiego obowiązku na grupy młodzieży z niepominięciem innych grup jest w ogóle konstytucyjne?
No to jeżeli zorganizowana wycieczka piesza, w której wraz z osobami dorosłymi uczestniczyć będzie młodzież, nie wynajmie przewodnika, to jakie mogą być sankcje karne i wobec kogo? Pod żadne z wykroczeń z zakresu ochrony przyrody to się nie będzie kwalifikowało. Komu będzie można postawić zarzut wykonywania zadań przewodnika bez uprawnień (art. 60 § 4. k.w.), skoro grupy nikt nie prowadzi i uczestnicy wycieczki umówili się, że po prostu dochodzą w określone miejsca wyznakowanymi szlakami?
Pingback: Pytanie dnia – turystyka narciarska i rowerowa a obowiązek przewodnicki na terenie TPN | PRAWO TURYSTYCZNE
WŁASNIE DLATEGO NIE ROBIĘ OBOZÓW W TPN. Na swoich obozach mam zawsze swojego stałego przewodnika górskiego, Ale nie ma niestety uprawnień TPN. A jakość niektórych z tych przewodników co się przekonałem jest często znikoma, rzekłbym zagrażająca zdrowiu i życiu grupy która prowadzi. Przykładem jest upieranie się przewodnika tatrzańskiego i TPN jednocześnie, że kolumna pieszych (45 osób) porusza się lewa stroną drogi publicznej i to gęsiego !! Żenada pseudoprzewodniczków a ceny kosmiczne
Pingback: Lista przewodników tatrzańskich podnoszących swoje kwalifikacje, a ostatnie zarządzenie dyrektora TPN w sprawie tzw. obowiązku przewodnickiego | PRAWO TURYSTYCZNE
Sytuacja dyskryminowania grup z młodzieżą wchodzących na teren TPN przez zarządzającego tym terenem dyrektora czyli odmiennego traktowania młodzieży – z powodu przynależności do grupy uczących się – jest klasycznym przykładem dyskryminacji (wykluczenia społecznego).
„Dyskryminacja (łac. discriminatio – ‚rozróżnianie’; czyt.: diskriminacjo) – często występująca forma wykluczenia społecznego, objawiająca się poprzez traktowanie danej osoby mniej przychylnie, niż innej w porównywalnej sytuacji ze względu na jakąś cechę (np. płeć, tożsamość seksualna, wiek, niepełnosprawność, religia lub przekonania czy pochodzenie etniczne lub rasowe).”
Tak więc zarządzenie dyrektora TPN jest klasycznym przykładem dyskryminacji pewnych grup zwiedzających Park ze względu na ich przynależność do grupy wiekowej młodzieży uczącej się. Zarządzenie to traktuje też „wszystkie zorganizowane wycieczki piesze”, w których uczestniczą przedstawiciele tej grupy, w sposób szczególnie arogancki – jak półinteligentów nie potrafiących spacerować nawet po łatwych znakowanych szlakach spacerowych bez przewodnika, kiedy jednocześnie wszyscy inni tego przewodnika wg tego dyskryminującego zarządzenia mieć nie muszą. Jest to zarządzenie sprzeczne z Konstytucją RP.
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483):
Art. 32.
1. Wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne.
2. Nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny.